حصار

خدای من!
ندایی در درونم مرا به سوی تو می‏خواند ولی گویا حصارهای معصیت و حجاب‏های هوا مرا مجال تماشایت نمی‏دهد!
خود بهتر از حال زار این عبد بی‏نوا آگاهی!
ما بی‏نوایان را دریاب دریاب!
خدایا!
همسر خوبم، آشنای دیرینه‏ای است که گاهی انگار دوباره پیدایش می‏کنم!
دوباره در تلاطم آشفتگی روزها و ساعت‏ها کافیست برای یک لحظه سکوت در وجودم در باغ کوچک زندگی‏ام به دنبال خودم یا او باشم، می‏یابمش
تازه و نو
انگار دوباره داستان آشنایی مکرر در زندگیمان رخ می‏دهد!
حبیبم!
یاریمان کن!