حبیبم

حبیبم!
باغبانی را بنگر که چه عاشقانه در تکاپوی باغبانی خویش است!
امروز باغچه‏ام چگونه در نظرت جلوه کرده است؟
صبح زود وقتی همسرم را تا دم در بدرقه کردم و به جویباران توجهات تو سپردم، برایش قرآن خواندم که در پایان روز با شادی و نشاط در پس خستگی‏هایش به باغچه کوچکمان برگردد و نوری تازه به یک یک گل‏ها و گیاهانش بتابانی.
دیشب می‏گفت که بیرون این باغ امن خانه، چه روزگاران سختی است که بر مردم می‏گذرد!
گاهی یک واقعه یا یک تصویر خسته شهر یا یک نابهنجاری اجتماع چنان پریشانش می‏کند که حضورش در میان گل‏های باغ خانه هم مدتی زمان می‏خواهد تا به حال خوشش بازش گرداند.
خدایا!
تو خالقی و توانا! و بر دعای ما دانا!
بر ما این زندگی پر ارزشمان را ارزانی دار و آسان گیر! چرا که در وانفسای دنیای دون! جز تو پناه‏گاهی نداریم.
آمین